zondag 2 februari 2014

Het gaat slecht met de post-fastische Partido Popular in Spanje!

Na alle fraude-, corruptie- en andere schandalen bij de Spaanse post-fascistische Partido Popular, heeft het door die partij geleide Spaanse régime nu de mogelijkheden om abortus te plegen voor een groot gedeelte opgerold. Abortus is nog slechts toegestaan in geval van verkrachting of bewezen gevaar voor het leven of de psychische of fysieke gezondheid van de moeder. (De Standaard, 31 januari 2014).

Waarom deze bezorgdheid voor het "ongeboren leven", zoals de RK-kerk en andere bijgelovige sectes een foetus (in dat stadium niet meer dan een niet-levensvatbaar conglomeraat cellen) noemen? Beslist niet omdat deze post-fascistische engerds het zo zielig vinden dat die nooit kunnen uitgroeien tot kindertjes. Hun grote voorbeeld, dictator Franco, had er ook geen moeite mee om kinderen en volwassenen uit te roeien tijdens en na de Spaanse Burgeroorlog (maar al te vaak na martelingen en verkrachting). En de patsers die aan de touwtjes trekken van het Spaanse (post)-fascisme of het steunen zullen hun ongewenst zwangere dochters beslist een "vacantie" aanbieden naar Frankrijk of Nederland, zoals dat ook gebeurde in de jaren 1970, toen abortus in Spanje nog strikt verboden was.

Ik vermoed dat deze partij (de PP, bedoel ik) er in de peilingen héél slecht voorstaat en dat ze daarom haar uiterste best doet om in ieder geval voor de Europese verkiezingen van 25 mei nog te kunnen rekenen op de steun van de in Spanje oppermachtige RK kerk. Door middel van met name de uitzendingen van het nationale radio-netwerk van de Spaanse bisschoppenconferentie (COPE), hebben de zenders van Radio Popular (en nog enkele meer recente toevoegingen aan het zwartrokkennetwerk, Onda Cero en Punta Radio) in het recente verleden al vaker gezorgd voor massale demonstraties, bijvoorbeeld tegen het verwijderen van het verplichte vak Godsdienst uit het pakket van de basisscholen (zie mijn artikel Wel minder erg, maar toch nog erg genoeg! van 13 november 2005), en tegen het homohuwelijk.

Het zal genoegzaam bekend zijn dat de katholieke kerk (als organisatie, want dit geldt beslist niet voor alle katholieke priesters: door het Franco-régime zijn er talloze priester gemarteld en vermoord, die wél de kant van de bevolking gekozen hadden) de laatste eeuwen (en zeker in Spanje, denk maar aan de Spaanse Inquisitie) steeds aan de verkeerde kant heeft gestaan. Vergeet ook niet dat de "Vaticaanse Staat" alleen bestaat dankzij het concordaat dat Mussoline met de RK Kerk sloot, omdat hij de steun van de kerk nodig had om zijn dictatuur in Italië te kunnen vestigen. Datzelfde was ook het geval met Franco, die de burgeroorlog niet voor niets een "kruistocht" noemde, namelijk tegen de "goddeloze communisten en vrijmetselaars".

Gelukkig is de Spaanse bevolking minder sloom en lamzakkerig dan de Nederlandse en komt ze wel de straat op. Vanuit heel Spanje zijn treinladingen vrouwen per "Tren de la libertad" (Trein van de [keuze-]vrijheid) naar Madrid gekomen en gisteren is in Madrid een eerste demonstratie gehouden, waaraan 30.000 vrouwen deelnamen (zie Público van gisteren).

Maar afgezien van de doorzichtige tactiek van de PP om dankzij de RK kerk niet helemaal in het moeras van haar corruptie te verzuipen, vind ik het vooral ongelooflijk en walgelijk hoe het mogelijk is dat in een lekenstaat (waarin kerk en staat gescheiden zijn) als Spanje (en bijv. Nederland) de staat wetgeving in kan voeren op basis van een ideologie die -heel wankel!- steunt op wat iemand meent te hebben kunnen afleiden uit een heel oud -en soms buitensporig gewelddadig- sprookjesboek.
Net zoals ik het trouwens ongelooflijk vind dat Spanje (net zoals Nederland overigens) geregeerd wordt door een koning "bij de gratie gods". Wat heeft die god kotsverdomze te maken met het bestuur van een lekenstaat?

Geen opmerkingen: